Yazılarımı okuyanlar sadece gazete haberlerine sinir olduğumu düşünüyorlardır. Hâlbuki televizyon haberlerine daha çok sinir olduğum için onları seyretmiyorum bile. Bugün istisna yapıp televizyon haberlerinde beni sinir eden şeyleri yazacağım.

Haber görüntülerinin sürekli tekrarı: Gazetede tekrarları görseniz o kısımları atlama şansınız var; ama televizyonda öyle değil. Tekrarları seyretmeden bir sonraki habere geçme olanağı yok ne yazık ki. Aynı görüntüleri tekrar tekrar izlemek çok sinir bozucu bir durum. İnsan psikolojisi için oldukça zararlı. Bu yüzden de gizli servislerin etkili işkence yöntemlerinden biri.

Haber ile görüntünün uyuşmaması: Türk insanı ne versen sorgulamadan “yuttuğu” için, örneğin “otomobil ile otobüs çarpıştı” haberine, otomobil ve kamyon görüntüsü koyabilirsiniz. Ya da casus uçaklardan bahsederken, arkasından buharlar saçarak giden uçakları gösterebilirsiniz. “Yerler” mi diye sorarsanız. Kimsenin ruhu duymaz. “Yerler” yani.

Şiddet içeren görüntüler: Filmler gösterilmeden önce ebeveynlere yönelik RTÜK'ün akıllı işaretleri gözüküyor ekranlarda. Bu tip uyarılar neden haberlerden önce olmaz? Haberlerdeki şiddet içeriği filmlerdekinden çok daha fazla olabiliyor bazen.

Yavaş akan zaman: Televizyonda zaman bizim bildiğimiz zamandan çok daha yavaş akıyor. Sanki ışık hızında giderken yayın yapıyorlar da Einstein’ın genel görelilik kuramı işin içine giriyor. “Az sonra” bir türlü gelmek bilmiyor; “şimdi” ise, sanki bir saat sonra gibi bir şey oluyor.

Haberlerin magazinleşmesi: Magazinin ana haberlerde işi ne? Magazin ana haberlerdeyse, diğer magazin programlarının televizyonda işi ne? Bu yılbaşı CNBC-e’de yayınlanan defile, ertesi gün birçok ana haber bülteninde bize habermiş gibi sunuldu. 2 ay önce çekilmiş bir defilenin nasıl bir haber değeri olabilir sayın abazan televizyoncu kardeşler, siz daha iyi bilirsiniz.